Philips
Philips speelde een verrassend grote rol in de vroege gamegeschiedenis. Waar veel mensen het merk vooral kennen van elektronica zoals televisies en audioapparatuur, stapte Philips in de jaren ’70 en ’90 ook in de wereld van videogames.
In Europa was Philips vooral bekend dankzij de Videopac G7000 (1978), hun antwoord op de Atari 2600. Het apparaat combineerde gaming met een ingebouwd toetsenbord en richtte zich deels op educatie. Daarmee was het een van de eerste consoles die meer wilde zijn dan alleen een spelcomputer.
In de jaren ’90 probeerde Philips opnieuw de markt te veroveren met de CD-i (Compact Disc Interactive). Dit systeem was bedoeld als multimedia-platform dat niet alleen games, maar ook films, muziek en educatieve software bood. Hoewel de CD-i commercieel geen succes werd, leverde het een aantal legendarische titels op — berucht en geliefd tegelijk — zoals de experimentele Zelda– en Mario-games die in samenwerking met Nintendo tot stand kwamen.
Philips’ consoles waren vaak experimenteel en vooruitstrevend, en ook al wonnen ze nooit de strijd van Atari, Nintendo of Sega, toch hebben ze een unieke en blijvende plek in de gamegeschiedenis.
Mijn Philips Consoles
Philips Videopac G7000
De Philips Videopac G7000 verscheen in 1978 (bekend als de Odyssey² in de VS). Het was Philips’ antwoord op de Atari 2600 en viel op door het ingebouwde toetsenbord, waarmee je simpele programmeer- en educatieve toepassingen kon gebruiken naast de spelcartridges.
De spelbibliotheek bestond uit eenvoudige maar originele titels, vaak met educatieve insteek. Ondanks de concurrentie van Atari vond de Videopac in Europa een trouwe schare fans, en werd hij een belangrijke console in de vroege gamegeschiedenis.
Specificaties Philips Videopac G7000
📅 Uitgebracht: 1978 (Europa), 1979 (VS als Magnavox Odyssey²)
🧠 CPU: Intel 8048 @ 1,79 MHz
💾 RAM: 64 bytes (!) + 1 KB video RAM
🖥️ Grafisch: Resolutie 160 × 200, 16 kleuren, 4 sprites tegelijk
🔊 Audio: 1 kanaal, eenvoudige pieptonen
🎮 Controllers: 2 vaste joysticks (met één knop)
📀 Games: Cartridges (max. 2 KB)
🔋 Voeding: Netstroom
Philips CD-i 450
De Philips CD-i (Compact Disc Interactive) verscheen in 1991, maar jouw CD-i 450 is een latere instapversie uit 1994, speciaal gericht op de consumentenmarkt. Het systeem was bedoeld als multimedia-apparaat: je kon er interactieve cd’s, educatieve software, films en spelletjes op afspelen.
De CD-i staat bekend om de beruchte Zelda- en Mario-spellen die in samenwerking met Nintendo werden gemaakt — titels die zo slecht ontvangen werden dat ze cultstatus kregen. Ondanks innovatieve ideeën werd de CD-i nooit een groot succes, maar het is een fascinerend verzamelobject dat goed laat zien hoe Philips experimenteerde met multimedia.
Specificaties Philips CD-i 450
📅 Uitgebracht: 1994 (wereldwijd)
🧠 CPU: Philips SCC68070 @ 15,5 MHz
💾 RAM: 1,5 MB (uitbreidbaar tot 6,5 MB)
🖥️ Grafisch: Resolutie 384 × 280 (PAL), 16,7 miljoen kleuren (max. 16.000 tegelijk)
🔊 Audio: 16-bit stereo, CD-audio en ADPCM
🎮 Controllers: Afhankelijk van model (gamepad, remote, muis, trackball)
📀 Media: CD-i discs (games, educatieve software, films, muziek)
📺 Uitvoer: Composite, SCART (RGB), S-Video (optioneel)
🔋 Voeding: Netstroom
Wist je dat… (Philips Edition)
De Videopac G7000 stond in de VS bekend als de Magnavox Odyssey². Philips had Magnavox in 1974 overgenomen, waardoor ze ineens een voet in de game-industrie kregen.
Veel Videopac-games waren educatief of hadden programmeerachtige elementen, iets wat destijds vrij uniek was voor een console.
De CD-i was eigenlijk bedoeld als multimedia-apparaat, niet puur als spelcomputer. Philips hoopte met interactieve cd’s een nieuwe standaard neer te zetten.
De CD-i speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van Nintendo: door een mislukte samenwerking tussen Nintendo en Sony over een CD-ROM add-on voor de SNES, kreeg Philips tijdelijk de rechten om eigen Zelda en Mario-games te maken.
Deze beruchte CD-i-games (Link: The Faces of Evil, Zelda: The Wand of Gamelon en Hotel Mario) kregen veel kritiek, maar zijn vandaag de dag cultklassiekers onder verzamelaars.
Philips was medegrondlegger van de CD-ROM-standaard, wat later bepalend werd voor de hele game-industrie in de jaren ’90.